28.05.2013

4. Uluslararası Lösemi-Lenfoma-Miyelom(LLM) Kongresi (International Congress on Leukemia Lymphoma Myeloma), Türk Hematoloji Derneği tarafından düzenlenmektedir. 

Birincisi 24-27 Mayıs 2007 tarihlerinde Fethiye’de, ikincisi 20-24 Mayıs 2009 tarihlerinde İstanbul’da ve üçüncüsü 11-14 Mayıs 2011 tarihlerinde İstanbul’da rekor katılımcıyla düzenlenen International Congress on Leukemia Lymphoma Myeloma’nın dördüncüsü 22-25 Mayıs 2013 tarihlerinde İstanbul’da yapılmaktadır.

Hematologların yakından tanıdığı, konusunda uzman uluslararası isimlerin bilimsel programını yaptığı ve oturumları yöneteceği kongrede oturum programlarını belirleyen uzmanlarca seçilen konuşmacılar yer almaktadır.

45 yabancı konuşmacı, aşağıda başlıkları belirtilen oturumlarda habis hematolojik hastalıklardaki tıbbi (tanı, tedavi vd) gelişmeleri aralarında Türkiye’den ve dünyanın değişik ülkelerinden kongreyi izlemeye gelen hematoloji uzmanlarına aktaracaklar. Bu kongreye 25 farklı ülkeden katılımcılar kayıt yaptırmıştır.

Oturum Konuları ve Alt Konu Başlıkları

 

Acute Myeloid Leukemia (Akut Miyeloid Lösemi (AML) )

 

-New Insights into the Molecular Genetics in AML (Akut Miyeloid Lösemi’nin Moleküler Genetiğinde Yenilikler)

 

- New Developments in Inductionand Post Remission Therapy in AML (AML’de indüksiyon ve remisyon sonrası tedavide yeni gelişmeler)

 

- New Directions in Transplantation in AML (AML’de Transplantasyonda yeni yönlenimler)

 

Multiple Myeloma: Provocative Diagnostics and Therapies (Multipl Miyelom: Provokatif Teşhis ve Tedaviler)

 

- Genomics and Imaging (Genomiks ve Görüntüleme)

 

- Myeloma Metastasis Model (Miyelom Metastaz Modeli)

 

- Cure or Control (Kür veya Kontrol)

 

- Sequelase of MM Terapy (MM tedavisinde sekel)

 

Diffuse Large B Cell Lymphoma (Diffüz Büyük B Hücreli Lenfoma (DBBHL) )

 

- Biological Heterogeneity of DLBCL (DBBHL da biyolojik heterogenite)

 

- First Line Treatment of DLBCL ( DBBHL ilk aşama tedavisi)

 

- Relapsed DLBCL: Where are we? ( Nüks DBBHL: Neredeyiz?)

 

- Molecular Pathogenesis Update (Moleküler Patogenez’de Güncelleme)

 

- Prognostic Models (Prognostik Modeller)

 

- JAK Inhibitors Value and Limitations (JAK İnhibitör Değerleri ve Sınırlandırmaları)

 

Acute Lymphoblastic Leukemia (Akut Lenfoblastik Lösemi (ALL) )

 

- Conventional and molecular prognostic factors in adult ALL (Erişkin ALL’de konvensiyonel ve moleküler prognostik faktörler)

 

- How to improve outcome of adult ALL ( Erişkin ALL’de sonuç nasıl geliştirilebilir)

 

- Current and future management of Ph/BCR-ABL positive ALL (Ph/BCR-ABL’nin şimdiki ve gelecekteki yönetimi)

 

Hodgkin Lymphoma (Hodgkin Lenfoma)

 

- Prognostic Factors and the role of PET in Hodgkin Lymphoma (Hodgkin Lenfoma’da prognostik faktörler ve PET’in rolü)

 

- Early Stage Hodgkin Lymphoma Open Questions and Controversies (Erken Hodgkin Lenfoma: Ucu Açık Sorular ve Çelişkiler)

 

- Treatment of Advanced and Relapsed Hodgkin Lymphoma (Gelişmiş ve Nüks Lenfomanın Tedavisi)

 

Infections in Hematological Malignancies (Habis Hematolojik Hastalıklarda Enfeksiyon)

 

- Global Threat of Multidrug Resistant Bacteriain Patients with Hematological Malignancies (Hematolojik kanserli hastalarda ilaca dirençli bakterilerin küresel tehdidi)

 

- Patterns of Invasive Fungal Infections in Patients with Hematological Malignancies (Hematolojik kanserli hastalarda invazif fungal enfeksiyon modelleri)

 

-Emergence of Respiratory and Systemic Viral Infections in Patients with Hematological Malignancies (Hematolojik kanserli hastalarda solunum ve sistemik viral enfeksiyonların önemi)

 

Myelodisplastic Syndromes (Miyelodisplastik Sendromlar (MDS) )

 

- Molecular Pathogenesis of MDS (MDS’in Moleküler Patogenetiği)

 

- The Biology and Management of Non-del Low risk MDS (Düşük riskli non-del MDS’in biyolojisi ve yönetimi)

 

 - Transplantation for MDS: for whom, when and how? (MDS’de transplantsyon: kimin için, ne zaman ve nasıl?)

 

Indolent Lymphomas (İndolent Lenfomalar)

 

- Conventional Therapy for Low Grade B Cell Lymphoma (Düşük dereceli B Hücreli Lenfomalarda konvensiyonel tedavi)

 

- The Biology of low grade B Cell Lymhoma and how it might inform future therapies (Düşük dereceli B hücreli lenfomanın biyolojisi ve gelecekte tedavileri nasıl bilgilendireceği)

 

- A non genotoxic future for the therapy of low grade B cell lymphoma (Düşük dereceli B Hücreli lenfomada genotoksik olmayan bir tedavi geleceği)

 

Chronic Myeloid Leukemia (Kronik Miyeloid Lösemi (KML) )

 

- BCR-ABL: Past, present and future (BCR-ABL: Geçmiş, bugün ve gelecek)

 

- Current management of CML with Tyrosine kinase inhibitors (Tirozin kinaz inhibitörleri ile KML’nin güncel yönetimi)

 

- Hematopoietic stem cell transplantation for CML in the TKI era (Tiroizm Kinaz İnhibitörleri (KHİ) çağında KML’de hematopoietik kök hücre transplantasyonu)

 

Chronic Lymphocytic Leukemia (Kronik Lenfositik Lösemi (KLL) )

 

- Standard CLL Treatment: Goals vs. Endpoints (Standart KLL Tedavisi: Amaçlar ve çıkarımlar)

 

- Toward a Biological Treatment of CLL (KLL’de Biyolojik Tedaviye Doğru)

 

- High-risk CLL: Definition and treatment options (Yüksek riskli KLL: Tanımı ve Tedavi Seçenekleri)

 

Aggresive Lymphomas (Agresif Lenfomalar)

 

- Inside the mantle cell: Treatment of high risk mantle cell patients (Mantle hücrenin içi: Yüksek riskli mantle hücreli hasta tedavisi)

 

- Stem cell transplantation for peripheral T cell lymphomas: How, who and when? (Periferal T Hücreli lenfomalarda kök hücre transplantasyonu: Nasıl, kime ve ne zaman?)

 

- Biology, Prognostic factors and treatment of primary central nervous system lymphoma (Primer merkezi sinir sistemi lenfomasının biyolojisi, prognostik faktörleri ve tedavisi)

 

 

 

 

Kongre sırasında konuşulan başlıklardan iki örnek;

 

 

1.     Hodgkin Hastalığı’nın tanı ve tedavisinde yenilikler

 

Konuşmacı: Andreas Engert (University Hospital of Cologne, Germany)

 

Hastalık oluşumuna veya kanser hücrelerine yönelik geliştirilmiş biyolojik kökenli ilaçlar son yıllarda lenf kanserli hastaların seyrini iyi yönde değiştirmiştir. Hodgkin Lenfoma lenf kanserleri içinde önemli bir yeri tutan ve özellikle ileri evre hastalarda tedavi sorunları yaşadığımız bir lenf kanseri tipidir. Mevcut tedavilerle (kemo-radyoterapi ile) hastaların %70-%80’inde iyileşmeler saptanmaktadır. Bu hasta grubunun bir kısmında ileriki yaşamlarında ciddi organ hasarları ve ikincil kanserler görünebilmektedir.

 

Erken evreli bazı hastalarda bile kemo-radyoterapi ile %60larda iyileşme sağlanabilmektedir. Bu nedenle yeni tedavi yöntem ve ilaçları araştırılmaktadır. Hastalığın biyolojisi ve oluşumu son teknolojik gelişmelerle daha iyi anlaşıldıktan sonra, Hodgkin Lenfoma hücresine yönelik sadece bu kanser hücresini etkileyen tedavi yöntemleri geliştirilmiştir. Hastalığın yaygınlığını ve uygun tedavi yöntemini saptamada yeni görüntüleme yöntemi geliştirilmiştir. Günümüzde görüntüleme yöntemleri olarak bilgisayarlı tomografi ve magnetic rezonans görüntüleme kullanılırken son yıllarda gündeme bir Nükleer Tıp yöntemi olan Pozitron Emisyon Tomografi gelmiştir. PET lenf kanseri hücresinin vücutta nerede olduğunu ve kanser hücresinin metabolik aktivitesini gösteren kıymetli bir yöntemdir. Son yıllarda randomize kontrollü çalışmalarda PET’in bu grup hastalardaki yeri değerlendirilmektedir. Özellikle yüksek riskli hasta grubunda (ileri evre ve/veya nüks hastalıkta) Hemapoietik kök hücre nakli hala çok önemli bir tedavi yöntemidir. Dirençli/ nüks Hodgkin lenfomalarda hastalık dizginlendikten sonra kendisinden yapılan (Otolog) kök hücre nakli iyi sonuçlar verebilmektedir. Ancak nakil yapıldıktan sonra nüks eden veya nakil imkanı olmayan ve tedaviye yanıt vermeyen hastalarda yeni tedavi ilaçları geliştirilmiştir. Hodgkin Lenfoma hücresinin yüzeyinde bulunan bir moleküle (CD30) karşı geliştirilmiş biyolojik moleküllerin Faz II / Faz III çalışmaları yapılmaktadır.

 

Aynı tedavinin Hodgkin lenfomaya ek olarak diğer bir lenfoma tipinde de (Sistemik Anaplastik Büyük T Hücreli Lenfoma) etkili olduğu gösterilmiştir. Bu grup hastaların yaşam seyrinde değişiklik yapacak umudunu taşımaktayız.

 

Bu ilaçlara ek pek çok yeni hedefe yönelik akıllı molekül çalışmaları geleceğe daha umutla bakma şansı getirmektedir.

 

 

 

 

 

 

 

 

2.     Kronik Lenfositik Lösemi’nin tanı ve tedavisinde yenilikler

 

            Konuşmacı. Prof. Dr. Teoman Soysal (İ.Ü. Cerrahpaşa Tıp Fak. Tıp Fakültesi Hematoloji Bilim Dalı – Türk Hematoloji Derneği Başkanı)

           

 

Kronik Lenfositik Lösemi biyolojik ve klinik seyir olarak çok farklılık gösteren yavaş seyirli bir kan kanseri tipidir. Hastalığın oluşumunun daha iyi anlaşılması ile tedavisinde dikkat çekici gelişmeler olmuştur.

 

1.     Teşhis yöntemlerinde yeni gelişmeler olmuş, bu gelişmeler hastalığın nasıl seyredeceğini (hızlı veya yavaş seyir) ön görmede yararlı olmuştur. Kromozomal bozuklukların hastalık seyrinde etkisi açıklığa kavuşturulmuş ve bu vakaların tedavisini yönlendirmeye yardımcı olmuştur.

2.     KLL hastalarının yaşam süresi geçmiş yıllara göre daha uzamıştır. Hastalığın oluşumunun daha iyi bilinmesi yeni tedaviler için çığır açmış ve hastalığa yol açan bozukluğa yönelik (hedefe yönelik) tedaviler bulunmuştur. Her hastanın seyri farklı olduğundan bireye özgü farklı tedavi rejimlerinin uygulanması gündeme gelmiştir.

3.     Hedefe yönelik tedavileri iki ana gruba ayırmak gerekir. Hücre yüzeyindeki bazı moleküllere karşı geliştirilmiş sadece o hücreleri öldüren biyolojik ilaçlar birinci grubu oluşturmaktadır. Bu ilaçlar lenf kanserlerinde ve kronik lenfositik lösemide yaşam süresini uzatmışlardır. İkinci grup ilaçlar ise, kanser hücresinin çoğalmasını engelleyen bazı özel enzimleri inhibe ederek hücre ölümüne yol açan ilaçlardır. Bu ilaçların etkinliği ve yaşam süresini uzatması diğer bir kronik lösemi tipi olan kronik miyeloid lösemi hastalarında gösterilmiştir. Yeni hedefe yönelik ilaçlarla aynı tabloyu KLL’de görmeyi umut etmekteyiz. Faz III ilaç çalışmaları da bu konuda umut vadetmektedir. Ancak şu anda uygulanan tedavilerle iyi yanıtlar alınmakta olup, iyi yanıt alınamayan hastalar için umut olması gündeme gelmiştir. 

 

 

Türkiye’de hematoloji, hematoloji hastaları ve hematoloji uzmanlarını ilgilendiren konular:

 

a) Kan hastaları ne gibi sorunlarla karşılaşıyor?

 

İlaçlar

 

Bilindiği üzere, bir süredir hastalarımızın tedavilerinde kullanılan bazı ilaçların temininde sıkıntılar yaşanmaktadır. Bireysel ve kurumsal çabalar ile bu sorunlar giderilmeye çalışılmaktadır ancak bu süreçte hastanın tedavi sorumluluğu bizlerde olduğundan, ilaç temin edememe veya teminde gecikme, tedavi protokollerinin eksik olarak düzenlenmesi veya tedavi başarısızlığında, hasta ve yakınları ile sorunlar yaşamaktayız.

 

 

 

Bu sıkıntının birden fazla nedeni mevcuttur. Temininde gecikme yaşanan ilaçların bir kısmı kemoterapi, bir kısmı kemik iliği nakli bir kısmı ise destek tedavileri ilgilendirmektedir. Farklı ilaçlar farklı nedenlerle güçlükle temin edilir duruma gelmiştir. Bu nedenlerin arasında ülkemizde üretilmeyip yurtdışından temin yoluna gidilen bazı ilaçlarda yurtdışı üretim miktarının azlığı, pekçok ülkede benzer soruna neden olabilecek boyuttadır. Ek olarak, bazı ilaçların ithalatçılarının ilacın ithalındaki karlılık oranlarını kendileri için yeterli görmeyip ithalden vazgeçmiş olmaları, temin edici kurumlarla fiyat anlaşmazlıkları yaşamaları nedenler arasında sayılabilir. Fiyatları zaten düşük olan bazı ilaçların düşük fiyat artışlarıyla ithallerinin devamının sağlanması belkide mümkün olabilecek iken pahalı ilaçlara uygulanan fiyat sınırlaması politikasının bu ucuz ilaçlara da uygulanıyor olması bu ilaçların ithalinin cazibesini gereksiz yere azaltmaktadır.

 

Gördüğümüz kadarıyla esas problem ilaç temininde yurtdışına bağımlı olmaktan kaynaklanmaktadır. Ulusal ilaç üretiminin desteklenmesi ve geliştirilmesi tüm ilaçlar için yakın vadede çözüm olamayacak olsa bile, soruna önemli ölçüde ve tek çözüm gibi görünmektedir. Kısa vadede konunun tüm taraflarına görev düşmektedir. Kurumlar üzerlerine düşeni yapıyor olsalar da sorun henüz bütün boyutlarıyla çözülmüş değildir.

 

Yatak Sorunu

 

Hastalarımız açısından günlük pratikte yaşanan en önemli sorunlardan birisi hematoloji hastalarına ayrılmış toplam yatak sayılarının azlığıdır. Bu durum büyük şehirlerimiz başta olmak üzere hastalarımız açısından sıklıkla haklı bir şikayet konusu olmaktadır. Özellikle habis hematolojik hastalıkların tedavisi için gereken yataklı ünitelerin hastalığın ve hastanın özelliklerinden kaynaklanan bazı koşullar nedeniyle farklılaşmış üniteler olması da gerekebilmektedir. Örneklemek gerekirse, bu hastaların enfeksiyonlara eğilimleri nedeniyle daha iyi korunmuş ortamlarda yatırılarak tedavi edilmeleri gerekmektedir. Bu özellikleri nedeniyle hematoloji hastalarının önemli bir kısmı rutin olarak herhangi bir serviste tedavi göremezler. Bütün bu koşullar dikkate alınarak hastalarımızın koşullarına uygun tedavilerinin sağlanabileceği yatak sayısının artırılmasında yarar görüyoruz.

 

 

b) Hematoloji uzmanları

 

Ülkemizde resmi veriler dikkate alındığında halen 290 erişkin hematolog, 136 pediatrik hematolog vardır. Erişkin veya pediatrik hematoloji yan dal ihtisası yapmakta olan, geleceğin hematologları olarak da adlandırabileceğimiz, 193 genç meslektaşımız da bu sayıya eklenecektir. 

 

Bir hematoloji uzmanı olabilmek için altı yıl tıp fakültesi eğitimi, beş yıl iç hastalıkları veya pediatri ihtisası (birinci ihtisas), üzerine üç yıllık hematoloji yan dal ihtisası ve her birinin ardından iki yıla varan; toplamda altı yıla ulaşabilen zorunlu hizmet eklendiğinde 20 yıllık bir eğitim ve zorunlu hizmet süresi bulunmaktadır. Hematolojinin görece zor bir uğraş alanı olarak algılanması nedeniyle bu alan tıp öğrencileri tarafından çok tercih edilebilir nitelikte bulunmayabilir. Hematoloji uzmanlığının daha cazip hale getirilmesi için en azından zorunlu hizmet konusunda iyileştirici yaklaşımlarda bulunulabilir.

Hematoloji Laboratuvarları Sorunu:

 

Kan hastalıklarının tanısını koymada ve tedavisini yönetmede hematoloji laboratuvarı büyük önem arzetmektedir. Hematoloji uzmanı yetiştirirken eğitim-öğretimde (müfredatta) bir laboratuvarı yönetme, test tekniklerinin yapılandırması ve yapılması yer almaktadır. Bu laboratuvarların yönetilmesi hastayı gören, tanısını düşünen hematoloji uzmanları tarafından yapılması tartışılmayacak bir konudur. Oluşturulan taslak yönetmelik hematoloji laboratuvarı tanımlanmamakta ve mevcut testlerin yönetimi tıbbi biyokimya uzmanlarına bırakılmaktadır. Yeni hematoloji uzmanlarının yetişmesinde, hastaların tanısında ve izleminde eksiklikler doğurabilecek bu yönetmeliğin, hematologların ve hastaların dolaylı mağduriyetine yol açabilecek yaşamsal sorunlar oluşturacaktır. Bu durumun kabul edilemez olduğu aşikardır.