Turk J Haematol 2015 Jun;32(2):136-43
The Hematological and Molecular Spectrum of α-Thalassemias in Turkey: The Hacettepe Experience.
Ünal Ş1, Gümrük F.
Amaç: Alfa (α) talasemilerin farklı klinik spektrumundan etkilenen α-globin gen sayısı sorumludur. Ayrıca delesyonel olmayan mutasyonların, iki α-globin geninin birden etkilendiği büyük delesyonel mutasyonlarla kombinasyon oluşturmasının da hastalığın klinik şiddetinde etkisi bulunmaktadır. Gereç ve Yöntemler: Burada Hb H hastalarımızın (n=35) hematolojik ve mutasyonel spektrumunu sunmaktayız. Buna ek olarak, merkezimize α-globin geninde mutasyon varlığı taraması için merkezimize gönderilen ve α-globin geni mutasyonu taşıyan 78 bireyin bulguları analiz edilmiştir. Bulgular: Çalışmamızda daha önce bildirilenleri destekler şekilde Hb H hastası grubunda (%62,8) ve 78 bireyde (%39,7) en sık mutasyon -α3,7 olarak bulunmuştur. Hemoglobin H hastalarımızda en sık genotipler -α3.7/--20.5; -α3,7/--26,5 ve -α3,7/--17,5 olarak sırasıyla 10 (%28,6), 6 (%17,1) ve 6 (%17,1) sıklıklarda bulunmuştur. Diğer bir küçük delesyon olan -4.2 (Asya tipi), delesyonel olmayan α-globin mutasyonları α (-5nt): IVS-I donor site (GAG.GTG.AGG->GAG.G-----); α (PA-2): AATAAA>AATGGA ve α (cd59): GGC->GAC; translarında büyük delesyonel bir mutasyon bulunduğunda Hb H hastalığına neden olduğu görülmüştür. Delesyonel olmayan mutasyonla büyük delesyonel tipte mutasyonların kombinasyonlarının (αTα/--), sadece delesyonel mutasyonların kombinasyonları sonucu gelişen Hb H hastalarına göre kliniklerinin daha şiddetli olduğu gözlenmiştir (-α/--). α(Cd59) ve -- trans birlikteliğinde, (α (Cd59)/--), daha ağır bir fenotip izlenmiştir ve bu durumda Hb H bulunmayıp, hastada Hb Bart’s yüksek olarak ölçülmüştür. Homozigot PA-2 mutasyonu olan hastalar (α PA-2/α PA-2) ağır fenotipte Hb H hastaları olarak gözlenmiştir. Sonuç: Çalışmamız Hb H hastalığının ülkemizde nadir olmadığına ve genotipinin heterojen olduğuna işaret etmektedir.
: Alfa (α) talasemilerin farklı klinik spektrumundan etkilenen α-globin gen sayısı sorumludur. Ayrıca delesyonel olmayan mutasyonların, iki α-globin geninin birden etkilendiği büyük delesyonel mutasyonlarla kombinasyon oluşturmasının da hastalığın klinik şiddetinde etkisi bulunmaktadır. Gereç ve Yöntemler: Burada Hb H hastalarımızın (n=35) hematolojik ve mutasyonel spektrumunu sunmaktayız. Buna ek olarak, merkezimize α-globin geninde mutasyon varlığı taraması için merkezimize gönderilen ve α-globin geni mutasyonu taşıyan 78 bireyin bulguları analiz edilmiştir. Bulgular: Çalışmamızda daha önce bildirilenleri destekler şekilde Hb H hastası grubunda (%62,8) ve 78 bireyde (%39,7) en sık mutasyon -α3,7 olarak bulunmuştur. Hemoglobin H hastalarımızda en sık genotipler -α3.7/--20.5; -α3,7/--26,5 ve -α3,7/--17,5 olarak sırasıyla 10 (%28,6), 6 (%17,1) ve 6 (%17,1) sıklıklarda bulunmuştur. Diğer bir küçük delesyon olan -4.2 (Asya tipi), delesyonel olmayan α-globin mutasyonları α (-5nt): IVS-I donor site (GAG.GTG.AGG->GAG.G-----); α (PA-2): AATAAA>AATGGA ve α (cd59): GGC->GAC; translarında büyük delesyonel bir mutasyon bulunduğunda Hb H hastalığına neden olduğu görülmüştür. Delesyonel olmayan mutasyonla büyük delesyonel tipte mutasyonların kombinasyonlarının (αTα/--), sadece delesyonel mutasyonların kombinasyonları sonucu gelişen Hb H hastalarına göre kliniklerinin daha şiddetli olduğu gözlenmiştir (-α/--). α(Cd59) ve -- trans birlikteliğinde, (α (Cd59)/--), daha ağır bir fenotip izlenmiştir ve bu durumda Hb H bulunmayıp, hastada Hb Bart’s yüksek olarak ölçülmüştür. Homozigot PA-2 mutasyonu olan hastalar (α PA-2/α PA-2) ağır fenotipte Hb H hastaları olarak gözlenmiştir. Sonuç: Çalışmamız Hb H hastalığının ülkemizde nadir olmadığına ve genotipinin heterojen olduğuna işaret etmektedir.